Het zal een zomer zonder vakantie worden. De Pezerik, de zaak van Leentje en Lex, draait op volle toeren en morgen rijd ik samen met Evert voor de eerste keer naar Straatsburg. Na die opstart gaan we het zomerreces in maar niet voor mij. De focus zal heel de maand augustus voor de volle honderd procent op de lokale verkiezingen van 13 oktober liggen.
Het Europees avontuur kan dus dinsdag met de officiële installatie echt van start gaan. Het had wel wat voeten in de aarde eer we als Belgische verkozenen onze effectieve accreditatie konden krijgen. Die van mij moet ik morgen nog ophalen. Het was wachten op de Kamer van Volksvertegenwoordigers die pas de voorbije week de verkiezingen voor het Europees Parlement van 9 juni geldig verklaarde. Meer dan een maand na datum. Dit land moet op het internationale forum toch altijd op één of andere manier opvallen, neen? De Belgische nieuw verkozenen waren de enigen die in de Brusselse gangen rondliepen met een papieren kaartje rond hun nek. Aliens in eigen land…
Na de fractiedagen met de ECR in Sicilië kregen we de eerste verschuivingen. De zes verkozenen voor Vox, Spaanse rechts populistische franquisten, verlieten onze fractie om zich aan te sluiten bij de extreem rechtse Patriotten voor Europa waar ook het VB toe behoort. Ik zie ze met plezier vertrekken, al legden ze ons in het verleden nooit een strobreed in de weg als wij opkwamen voor Catalanen of Basken bijvoorbeeld. Iets wat je van de Partido Popular, Spaanse christendemocraten, niet kan zeggen. Zij willen pas met ons door één deur als we over de Spaanse volkeren zwijgen... Niet dus. Maar goed. Wat Vox betreft zijn we beiden blij niet meer langer in dezelfde fractie te zitten.
Dinsdag kregen we in onze ECR-fractie parlementsvoorzitter Roberta Metsola op bezoek. Deze Maltese politica, lid van de EVP-fractie, leidt sinds januari 2022 de parlementaire werkzaamheden. Zij heeft duidelijk de ambitie om haar functie verder te zetten en bezoekt dan ook de andere fracties om te solliciteren, haar intenties uit te leggen en in dialoog te gaan. Zij maakte alvast een goede indruk en zal zeker al de steun van Johan, Assita en mezelf krijgen. Welke commissies ikzelf zal opvolgen is nog niet helemaal uitgemaakt. Dat hangt ook af van de interesse van de anderen. In onze fractie, die nog 78 leden telt zijn de Italianen (24) en de Polen (20) veruit de grootste groep. Beiden leveren met Nicola Procaccini en Joachim Stanislaw Brudzinski de twee co-voorzitters. Assita is één van de ondervoorzitters. Naar alle waarschijnlijk zal het voor mij ITRE en TRAN worden.
ITRE staat voor industrie, onderzoek en energie. Wat mij betreft cruciale domeinen om de welvaart in Europa en onze onafhankelijkheid ten opzicht van andere grootmachten veilig te stellen. De maakindustrie moet nieuwe stimulansen krijgen, ik denk daarbij aan mastodonten als ArcelorMetal en via o.a. onderzoek en ontwikkeling moet energie terug duurzaam en betaalbaar worden. De nefaste politiek om kernenergie af te bouwen, wat in vele landen inclusief België gebeurde, moet ongedaan gemaakt worden. Wat ik onlangs een collega hoorde zeggen: de Amerikanen vinden uit, de Chinezen kopiëren en Europa reguleert. Reguleren is goed maar niet om onze eigen adem af te snijden en onze eigen toekomst te grabbelen te gooien. Dat doen we al te vaak.
TRAN is dan weer de commissie waar transport, vervoer en toerisme op de agenda staan. Vlaanderen als logistieke draaischijf met haar wereldhavens en een transportsector die moet opboksen tegen buitenlandse concurrentie, kent grote uitdagingen die op Europees niveau moeten verdedigd en aangepakt worden. Maar ook hier een link naar energie en zeker ook de intrede van artificiële intelligentie. Denk maar aan de evolutie met zelfrijdende auto’s die heel Europa voor nieuwe uitdagingen stellen.
Maar ik kijk dus ook verder vooruit. 13 oktober is een nieuwe mijlpaal aan de einder: mijn zevende gemeenteraadsverkiezingen. Allen meegemaakt dus vanaf 1988 en vanaf 1994 steeds als lijsttrekker. Hoe belangrijk ik mijn mandaat in Europa ook vind en me daar ten volle voor in zal zetten; ik laat Dessel niet los. Wie zijn roots, zijn basis vergeet is gedoemd ten onder te gaan. Het is mijn lokaal besturen dat me de nodige inspiratie en kennis verleent om op andere niveaus te weten wat er te doen staat. Een wereldvreemd politicus ver van de realiteit? Ik pas ervoor. Daarom dat ik me opnieuw ten volle gooi voor het burgemeesterschap en het is aan de Desselaar om te wikken en te beschikken.
Door in kartel te gaan met de cd&v verzamelen we heel wat mensen met ervaring op het lokale niveau. Bij ons geen geheime voorakkoorden tussen partijen achter de rug van de burger die na de verkiezingen uitgevoerd worden. Wij komen samen op onder de slagen “samen sterk” zodat de Desselaar heel duidelijk weet welk vlees hij of zij in de kuip heeft. Ons programma is af en het mag gezien worden.
Dinsdagavond in het bestuur en donderdag, op Vlaanderens feestdag, in een open ledenvergadering namen we als Desselse N-VA belangrijke beslissingen met betrekking tot de lijstvorming. Onze vijftien N-VA-kandidaten zijn gekend. Alle uittredende mandatarissen die zelf terug kandidaat willen zijn, en dat zijn er tien, bieden zich opnieuw aan de kiezer aan. De andere vijf kandidaten zijn nieuw. Zij tekenen voor vernieuwing en verjonging. Eerstdaags zullen we daarover verder communiceren.
Maar ook hier zijn de Desselse N-VA en cd&v veel meer dan de kandidaten op de lijst alleen. Achter hen en samen met hen een hele schare sterke mensen die mee ons dorp besturen en een gelaat geven in Bijzonder Comité, STORA, Lokaal Fonds, Sportinstellingen Dessel, Buitenschoolse Kinderopvang, enz.
Op deze Franse feestdag, midden in de Ronde van Frankrijk en met de Olympische Spelen in Parijs in het verschiet, wordt vanavond een punt gezet achter het EK voetbal 2024. Het zal tussen Engeland en Spanje gaan om te weten wie na de Italianen en de bloedstollende penaltyreeks in 2021 in Wembley de Coupe Henri Delaunay mee naar huis zal mogen nemen. Ik ga waarschijnlijk wel kijken al liggen mijn favorieten er na enkele dubieuze beslissingen en tegenslagen wel uit. Dat is ook voetbal zeker? Of zoals de Engelse bondsvoorzitter ooit tegen zijn collega Michel D’Hooghe voor een wedstrijd Engeland-België zei: “dat de besten moge winnen en als de besten niet moge winnen dan hoop ik dat de Rode Duivels de besten zijn.” Fijn zondag nog.
Kris van Dijck
Dessel, 14 juli 2024
