Motorcross

Elke zondag belicht ik een onderwerp dat me de voorbije week opviel…

Motorcross

Je hebt zo van dat nieuws dat als een donderslag bij heldere hemel komt binnenvallen. Het was voor mij niet anders toen ik dinsdagochtend vernam dat de Raad van State het ministerieel besluit vernietigde waarbij vergunning wordt verleend aan het Hondapark in Balen-Olmen. Dit motorcrosscircuit viert dit jaar haar vijftig jarig bestaan. Een intrieste verjaardag door deze vernietiging. Om maar te zeggen dat waar het dorp, de buurt, de gemeente dit park als deel van hun erfgoed aanzien, niks zeker is als juridische spitsvondigheden boven gehaald worden…

Vooreerst wens ik een lans te breken voor gemotoriseerde sporten, en voor motorcross in het bijzonder. Een sport die door duizenden mensen wordt beoefend of gevolgd, van recreanten tot topsporters. Niet voor niks is motorcross erkend als topsport en wordt ze op die manier ook door Vlaanderen bejegend en gesubsidieerd. Het is niet zomaar aan een handvat draaien en gas geven. Van motorcrossers wordt een topconditie vereist: kracht, behendigheid, lenigheid, uithouding. Toen in 2000 in Dessel het BMX-parkoers Joël Smets geopend werd, fietsten crossers Joël Smets en Marnicq Bervoets tegen cyclocrosser Sven Nys en sprintkoning Tom Steels. Tweemaal raden wie won. Bovendien heeft deze sport een kathedraal van een verleden met het beste van wat de wereld te bieden heeft, geboren en getogen in Vlaamse grond: De Coster, Geboers, Smets, Everts,... En met jong talent als Jago Geerts om de fakkel over te nemen. Maar geven we de jeugd nog deze kans? De vraag stellen noodzaakt ons tot het formuleren van een antwoord.

Anderzijds is het ook zo dat motorcross niet geruisloos verloopt. Ja, dat maakt lawaai. Daarom ook dat om een balans te vinden tussen natuur en ecologie en deze sport er goede afspraken gemaakt worden. Daartoe bestaat regelgeving, decreten en uitvoeringsbesluiten. In dit geval het Decreet Algemene Bepalingen Milieubeleid en het Vlaams Reglement betreffende de Milieuvergunning, beter gekend als VLAREM. Op basis van deze afspraken worden permanente parkoers erkend en kunnen ééndagswedstrijden gespreid over Vlaanderen gehouden worden. Het zijn deze permanente circuits die levensnoodzakelijk zijn om te trainen, om jongeren te scholen, toppers te verbeteren, enz. Geen permanente circuits en we kunnen een kruis zetten over de sport. En, beste lezer, er schoten er nog maar vier (Genk, Lommel, Lille en Balen) over in heel Vlaanderen. Vier, waarvan nu ook eentje zijn vergunning verliest.

Waarop baseert de Raad van State zich nu om de vergunning te vernietigen? Vertalend in mensentaal: enerzijds worden de geluidsmetingen in twijfel getrokken waarover ik, niet beschikkend over alle info, niet kan oordelen, maar anderzijds over het niet correct zijn van de aanpassing in VLAREM II van 1999. Ja, je leest het goed: 1999! Op de kop tweeëntwintig jaar geleden. Net dit punt trekt mijn parlementaire aandacht. Ik verklaar me nader:

In het hierboven genoemde milieudecreet DABM van 1995 (gestemd op de vooravond van mijn intreden in het parlement) worden geluidsnormen vastgelegd en wordt de praktische uitvoering in VLAREM II op punt gezet. Deze normen zijn, laat ons eerlijk zijn, onhaalbaar bij motorsport. Het zet minister Theo Kelchtermans er in 1999 toe aan om aan artikel 5.32.10.1 van VLAREM II een §3 toe te voegen stellend dat die strenge geluidsnormen niet van toepassing zijn op o.a. motorcross.

Het is net die wijziging die nu, tweeëntwintig jaar later, door juridische scherpslijpers gecontesteerd wordt, stellend dat een uitvoeringsbesluit verworven “rechten” vastgelegd per decreet niet mag versoepelen. Interessant voor mij als parlementslid want als dat het probleem is, lijkt mij een aanpassing van het decreet de enige uitweg. Maar ook hier dreigen onweerswolken want in de motivatie door de verzoekende partij tot vernietiging lees ik ook dat men het stand-still-principe huldigt wat wil zeggen dat genomen beslissingen en normen met betrekking tot milieu onomkeerbaar zijn. Hier komt mijn parlementair hart in opstand… 

De actiegroep die de door de minister in 2018 verleende vergunning liet vernietigen spreekt over een overwinning over de ganse lijn. Maar is dat zo? Wat gaan die motorcrossers doen denken ze? Hun rijtuig op stal laten, of toch nu en dan eens in de duik een ritje doen door de Kempische bossen en heiden? En wat met het draagvlak voor een milieubewustere samenleving? Als alles wat mensen leuk of plezierig vinden hen ontnomen wordt in naam van de natuur, dreig je het tegenovergestelde te krijgen van wat je beoogt. Daar bestaat een term voor: een Pyrrusoverwinning. Een overwinning die in de feiten alleen maar verliezers telt en toch zeker voor de doelstelling die deze actiegroep meent te verdedigen; met name het leefmilieu in de Kempen.

Er rest mij als parlementslid niets anders dan in het belang van én de motorcross én het leefmilieu alle registers open te trekken. In de wetenschap dat zowel minister voor Omgeving Zuhal Demir als minister van Sport Ben Weyts dit dossier te harte nemen. Dat ik uit de politieke wereld geen andere geluiden hoor dan dat een oplossing moet gevonden worden, weten we wat ons te doen staat: werk op de plank!

Kris van Dijck

Dessel, 21 februari 2021