Open brief aan Stijn Meuris: "Dat het federaal mis loopt moet je mij niet vertellen. Maar ligt dat niet aan het systeem?"

In Gazet van Antwerpen van vandaag roept muzikant journalist Stijn Meuris op om bij de aanstaande verkiezingen (als die er komen) niet te gaan stemmen. Hij is ontgoocheld en noemt zichzelf geen kiesvee. “Ik vind gewoon dat alles misloopt. De hele politieke klasse heeft mij zwaar teleurgesteld. Dit land zakt steeds dieper weg naar het middenveld op de welvaart-, onderwijs- en economieranglijsten, en niemand reageert.” Ik kan mijnheer Meuris’ ontgoocheling zeer goed begrijpen. Als hij de juiste analyse zou maken zou hij evenwel een andere conclusie trekken. Daarom deze open brief aan hem en al diegenen die zijn mening delen:

“Geachte Heer Meuris, 

Ik kan jouw ontgoocheling zeer goed begrijpen. Wat er in dit land gebeurt, maar vaker nog niet gebeurt, tart inderdaad elke verbeelding. Ik kan je echter niet over de hele lijn volgen. Ik ga je trachten te overtuigen van het feit dat je niet de juiste analyse maakt en derhalve ook niet de juiste conclusie trekt.

Eerst haal je uit naar het aantal verkiezingen. Vreemd. Want al die verkiezingen de voorbije tien jaar gingen steeds om reguliere verkiezingen en democratisch vastgelegd. Voor de gemeenten en provincies in 2000 en 2006, om de zes jaar. Voor Vlaanderen en Europa om de vijf jaar. In 2004 en 2009. En voor het federaal parlement om de vier jaar; in 2003, 2007 en normaal gepland in 2011 die weliswaar kan vervroegd worden. Ik begrijp niet hoe je dit rijmt met de stelling: “ik ben een grote fan van verkiezingen, maar ik ben geen kiesvee.” Welke van al deze verkiezingen was er voor jou te veel aan? Ergo, ik denk dat er in vele gemeenten, provincies én in Vlaanderen goed gewerkt wordt. Met daadkracht.

Dat het federaal mis loopt moet je mij niet vertellen. Maar ligt dat niet aan het systeem? Een land dat bestaat uit twee democratieën. Probeer dat maar eens overeind te houden. Schier onmogelijk…

Twee jaar geleden kreeg ik van een Nederlandse journalist voor Elsevier de vraag waarom het zo moeilijk is om in België een regering te maken. Ik trachtte het hem uit te leggen met een voorbeeld:

Stel je voor dat op een mooie dag zowel in Nederland als in Duitsland verkiezingen gehouden worden. In Nederland speelt de Nederlandse politieke agenda. Gaat het om de problemen in Nederland en wikken en wegen de kiezers de Nederlandse partijen, programma's, beloften en politici. In Duitsland speelt zich hetzelfde af. Zij het over de Duitse problemen. De Duitse uitdagingen. De Duitse kansen. Met in de hoofdrol de Duitse partijen en de Duitse politici.

Stel je nu voor dat wanneer ’s avonds laat de stemmen geteld zijn in Den Haag en Berlijn beide politieke werelden de opdracht krijgen samen één regering te vormen. Wars van de uitslagen in beide landen. Onmogelijk was het overtuigende antwoord van de Nederlandse journalist. Hij begreep me!

Conclusie is dan ook niet weglopen, zoals jij vraagt te doen, mijnheer Meuris, maar net het heft in eigen handen nemen: Vlaams staatsmanschap! En die stap ook durven te zetten. Doe je mee?”