Tentoonstelling Leo Lemmens

Op zaterdag opende ik de tentoonstelling van Leo Lemmens in De Plaetse, het administratief centrum van de gemeente Dessel. Echt de moeite waard. Spring zeker eens binnen tijdens de openingsuren.  Hier mijn openingsrede:

“Bij een Lemmens is er meer dan je ziet”, een slogan die je als eye-catcher o.a. terugvindt op de affiche toen Leo in 2009 tentoonstelde bij Theo Gallery in Antwerpen. Een slogan die onmiskenbaar de interesse wekt. En daar dienen eye-catchers voor, neen?... Dat Leo Lemmens geworden is wie hij is, stond, denk ik, in de sterren geschreven. Van moederskant, zus van Louis Verbeeck uit Hamme, moet hij genetische talenten meegekregen hebben. Zijn opleidingen bij Sint-Lucas in Brussel, sierkunsten en illustraties met grote onderscheiding en aan de academie van Kontich, grafiek en publiciteit en schilderkunst, zetten hem verder op weg. Hij schilderde in die tijd figuratief en realistisch, en nog het liefst paarden, honden en mensen. Er zat onmiskenbaar een getalenteerde portretschilder in hem.

Zo hebben wij er in Dessel ook ooit één gehad. Denken we maar aan Karel Ooms wiens wieg hier in 1845 stond, waar hij zijn kinder- en jeugdjaren doorbracht om na een rijk gevuld leven te sterven in Cannes.

Op 20-jarige leeftijd stond Leo Lemmens al vermeld in het boek der jonge Vlaamse kunstenaars en in 1970 kreeg hij reeds de prijs der jonge Antwerpse kunstenaars, een bevestiging dat hij wat in z’n mars heeft. Professioneel doorzwom hij verschillende watertjes in de film- en de publiciteitssector waar hij o.a. de eerste kleurenfoto’s van de Gazet van Antwerpen behandelde. Nu kan iedereen dat en noemen ze dat fotoschoppen…

Leo bleef daarnaast tekenen en schilderen, gaf les aan het jeugdatelier te Mortsel, zijn geboortestad, en wist zich onderweegs, in een ware zoektocht, een eigen stijl te ontwikkelen. Een eigen stijl. En dat is het wat een kunstenaar zo uniek maakt. In die eigen stijl staan drie kernbegrippen centraal: abstract, magisch en realistisch. Abstract doordat de beoordeling zich situeert in de compositie en de harmonie, bepaalt door kleuren, lijnen en vormstructuren. En een magisch-realisme waarbij de werkelijkheid verbonden wordt met een andere, hogere werkelijkheid waardoor soms hallucinerende beelden of droomeffecten ontstaan. Ik durf mezelf geen groot kunstkenner noemen, maar moet dat om van schilderijen te kunnen genieten?

Leo daagt ons uit. Te kijken, te zien, te zoeken en te vinden in zijn magisch, abstract realisme. Overal zit iets verborgen en dit omwikkeld in een ware kleurenpracht. Hoe beklijvend is de reportage op man bijt hond, waar de postbode van Pulle, waar Leo woonde, zijn indrukken mag geven over opnieuw een werk van Leo. Onbevangen geeft hij commentaar, zoekt naar figuren en spreekt zijn waardering uit. Kritisch. En Leo smaakt dat. Want is het daar niet om te doen? De dialoog. De observator omarmen en meenemen; zijn eigen zoektocht laten gaan om te ontdekken; dat wat de kunstenaar verborgen heeft.

Overtuig jezelf als je straks de tentoonstelling bezoekt. Elk werk nodigt je uit en vraagt je je tijd te nemen. “Vind de vork”, zou je als leidraad kunnen hanteren. Want in elk werk is die vork (in Dessel zeggen ze een frinket) te vinden. En op die zoektocht, waardoor je door die vork als het ware vastgeprikt wordt, kom je tot verrassende resultaten.

Zo ontdekte ik ook zijn liefde voor het voetbal, en meer bepaald de Great Old, de ploeg die tegen Dessel moeilijk punten kan oogsten. Zijn twee zonen speelden er, hij was er begeleider en kreeg met zijn schilderwerk alle aandacht in het clubblad van 27 november 2010.

Eén jaar later werd Leo bovendien opgenomen in het ABC-magazine van Belgische hedendaagse kunstenaars. Leo Lemmens exposeerde in ons land, in Nederland, de VS, Oostenrijk en Duitsland. In 2009 en 2015 kreeg hij de Palm Art Award uitgereikt in respectievelijk Leipzig en Quedlinburg (Saksen-Anholt). Deze laatste een dikke maand geleden. In Leipzig zag hij daar toen ook de publieksprijs aan gekoppeld.

Ondertussen verliet Leo Pulle en kwam met zijn vrouw Patricia, de zonen en hun dochter in Dessel wonen, in de Spinnerstraat, waar hij zijn nieuw atelier uitbouwde en regelmatig de kunstliefhebber uitnodigt. We mogen daar als Desselse gemeenschap fier op zijn. Dit dorp in de Kempen zet verschillende inwoners aan om zich expressief uit te leven en trekt duidelijk groot talent aan.

Het feit, Leo, dat je nu hier in ons gemeentehuis tentoonstelt doet ons deugd. Het is geen befaamde galerij maar wel een plaats voor en van de Desselaren. De plaats waar vroeger het beste bier van de wereld gebrouwen werd, heeft sinds 1996 naast haar administratieve- ook een ontmoetingsfunctie. Mensen kunnen hier dagelijks de krant komen lezen en een babbeltje slaan. Uw tentoonstelling geeft een extra dimensie: tijd maken in deze hectische wereld, ook wel ratrace genoemd, om te kijken en tot rust te komen.

Geachte genodigden, Een tentoonstelling als deze heeft geen nood aan vele woorden. Goede wijn behoeft geen krans, luidt het spreekwoord. Ik nodig jullie dan ook allemaal uit om te proeven, want “er is meer dan je ziet”. Kris Van Dijck Burgemeester