Week met vele gezichten

Elke zondag belicht ik een onderwerp dat me de voorbije week opviel…

Week met vele gezichten…

Dinsdag trokken we met een beperkte delegatie van de Commissie Binnenlands Bestuur, Gelijke Kansen en Inburgering naar Utrecht voor een werkbezoek aan het Nederlands College van de Rechten van de Mens. In juli diende de Vlaamse Regering het ontwerp van decreet in om in Vlaanderen een eigen Mensenrechteninstituut op te richten. Dat was zo overeengekomen in het Vlaams regeerakkoord: uit het federale Unia stappen en onze eigen weg gaan, al onze Vlaamse bevoegdheden omvattend. Dus niet alleen discriminatie op basis van afkomst of ras aanpakken, maar ook genderongelijkheid dan wel discriminatie omwille van een beperking. We kregen van de eerste dag de wind van voor van de ‘linkse’ partijen, gesteund door een aantal mediaprotagonisten.

Als het over mensenrechten gaat zijn er partijen die zich heiliger presenteren dan de paus. Dat laatste is misschien niet moeilijk want mensenrechten kwamen in de 18de en 19de eeuw tot stand in weerwil van moeder de kerk… Daar was het conservatisme troef en de opdeling van de samenleving in standen, in zij die hebben en zij die niet hebben, zij die weten en zij die niet mogen weten, was nu eenmaal Gods eigen ingeving.  Die partijen, van links signatuur, doen alsof ze zelf die mensenrechten uitgevonden hebben en ze te vuur en te zwaard overal zullen verdedigen. Wij moeten van hen echt geen lessen krijgen. Is het Vlaamsnationalisme niet bij uitstek ontstaan om de discriminatie van de Vlaming aan de kaak te stellen en de Vlaming te ontvoogden? Vreemd ook dat we dinsdag slechts met vier fracties op de afspraak waren. De drie meerderheidspartijen N-VA, CD&V en VLD en het VB. Waren in de verste verte niet te bespeuren: Vooruit, Groen en pvda. Nog op vakantie? Of toch niet zo geïnteresseerd in de mensenrechten om er voor naar Utrecht te willen gaan?

Het strafste van de voorbije week was wel de sluiting van Doel 3. Ik schreef er voor een paar weken al een column over:  https://www.krisvandijck.be/nieuws/gas-nee-bedankt?pq=nieuws&page=1#view...

Hoe men er in dit land in lukte om een berg kennis, kunde en mogelijkheden overboord te gooien. Het is ongelofelijk. Belgisch surrealisme ten top. Premier Verhofstadt zal in de geschiedenisboeken geboekstaafd staan als de man die onze energie voor een zak zilverlingen verpatste en zijn droom om over dit koninkrijk te heersen liet bekrachtigen door een splinterpartij een kernuitstap te beloven. Een kernuitstap die ons nu onze welvaart gaat kosten. In België is iets beslissen moeilijk. Maar een dwaze beslissing ongedaan maken is in dit land van evenwichten en compromissen quasi onmogelijk. Hier heerst de dominantie van de minderheid waarbij zottigheden niet rechtgezet kunnen worden. Waarom ik dit schrijf? Ik kan me in de verste verte niet inbeelden dat er in de Kamer van Volksvertegenwoordigers geen meerderheid te vinden is om het tij te keren.

Gisteren maakte men in De Standaard, niet toevallig De Standaard, brandhout van de vrees die kamerlid Marie Christine Marghem (MR), vorig minister van Energie, uitdrukte wanneer ze voor de aanstaande winter elektriciteitsonderbrekingen voorspelde. De Standaard weet het natuurlijk beter. Afspraak 21 maart 2023…

Het Nucleair Forum protesteerde vrijdagochtend in Doel tegen de sluiting. We waren met een mooie N-VA-delegatie aanwezig (foto). Een honderdtal manifestanten. Onbegrijpelijk weinig voor het onheil dat boven ons hoofd hangt. Waar waren de klimaatjongeren en hun grootouders trouwens? Dit is nu eens CO2-vrije energie. De beste garantie om een versnelling van de klimaatopwarming tegen te gaan. Doel 3 zorgde in de 40 jaar dat het ons elektriciteit leverde voor een verminderde uitstoot van 100 miljoen ton CO2. Niet relevant? Niet geïnteresseerd? Het verdient een lauwerkrans.  

Tussen de beide gebeurtenissen in was onze voorzitter Bart De Wever donderdagavond te gast in ons arrondissement. In een twee uur en een kwart durende monoloog wist hij 500 aandachtige toehoorders te boeien. Zo kennen we hem: een wijs man, met tonnen parate kennis, bijna twintig jaar ervaring op het hoogste niveau, de juiste analyses makend en er nog oplossingen tegenaan zettend ook. Bart doet de ronde van de vijftien N-VA-arrondissementen. Steeds tussen de 500 en 1.000 aanwezigen. Dus tel maar uit.

Zijn betoog start met een historische uiteenzetting over identiteit en hoe de wereld van aanschijn veranderde. Hoe de wereld die gedomineerd werd door God en monarchen plaats maakte voor die van geld onder een kleedje van liberalisme en vrijhandel. Hoe we verzeild zijn in een postmodernisme waarbij alles wat ons maakte tot wat we ‘zijn’ moet verketterd worden en we als West-Europeanen ten onrechte beschuldigd worden van alle zonden van de wereld. Fout! We moeten onze rug rechten.

Dat moeten we ook in dit land doen. Alle cijfers en statistieken tonen dat we in het Belgisch carcan recht de afgrond inrijden. 2024 moet de kentering brengen. Nu of nooit.  

Over rijden gesproken. Terwijl ik dit op dit vroege uur schrijf volg ik op mijn iPad het WK voor mannen in Australië. Ook bij wielerwedstrijden merk ik het verdringen van onze identiteit. Waar Vlaanderen wielergek is. We via Vlaamse wielerscholen, Vlaamse topsportscholen en via een Vlaams topsportbeleid Flandriens bij de vleet kweken. We met Lotte Kopecky, Alec Segaert, Remco Evenepoel, Febe Jooris en Vlad Van Mechelen reeds vijf Vlaamse medailles wonnen. In de huidige achtkoppige selectie van elite mannen met Wout Van Aert, Remco Evenepoel, Jasper Stuyven, Nathan Van Hooydonck, Yves Lampaert, Pieter Serry, Quinten Hermans en Stan De Wulf allemaal Vlamingen de dienst uitmaken… Kan men op de VRT, onze Vlaamse TV, waarvoor elke Vlaming jaarlijks 41 euro op tafel legt, het woord Vlaanderen of Vlaming niet over de lippen krijgen. Belgische ploeg. Belgische medailles. Ja, straks ook (hopelijk) een Belgische hoogdag als één van die Vlamingen als eerste over de streep vliegt. Erg… Ken jij een volk dat zichzelf meer minacht?

Tot slot wil ik deze ‘week met vele gezichten’ toch afsluiten met een positieve, hoopvolle noot. Ik schreef vorige week over onze Desselse musical/massaspektakel Wettewa. https://www.krisvandijck.be/nieuws/wettewa-0

Donderdagavond kwamen meer dan 200 mensen opdagen. 200 mensen die mee willen werken voor of achter de schermen. Bij deze is het definitieve startschot gegeven. Het positieve en hoopvolle is dat op die momenten je merkt hoe sterk een lokale gemeenschap kan zijn. Ongeacht rang of stand, mannen en vrouwen, jong en oud, mensen van verschillende strekkingen, die de handen in elkaar slaan en samen aan een project werken. Dan heb ik als burgemeester toch het gevoel: hier doe ik het voor, blijven volhouden. Fijne zondag nog.

Kris van Dijck

Dessel, 25 september 2022