Terwijl De Pezerik, het grillrestaurant van Leentje en Lex hier in Dessel, een vliegende start nam en als een raket de hoogte inschoot, zitten mijn eerste dagen in het Europees Parlement erop. De voorbereidende vergaderingen met de fractie althans. We vertoefden vier dagen in Sicilië. Op zich niet vreemd dat we naar het zuiden trokken aangezien de grootste delegatie in onze 84 koppen tellende ECR-fractie de Italianen zijn van Fratelli d’Italia die als gastheer optraden. Even weg uit het nog steeds door regen geteisterde Vlaanderen was dan ook mooi meegenomen.
Sinds 9 juni is de ECR group de derde grootste fractie in het Europees parlement en steekt daarbij de liberale Renew voorbij. Na 29 jaar parlementaire ervaring in Vlaanderen heb ik mijn oren de kost gegeven en heel wat contacten gelegd met mijn “nieuwe” collega’s uit Nederland, Italië, Litouwen, Tsjechië, Kroatië, Zweden,… Een interessante ontmoeting was ook die met oud-parlementslid Geoffrey Van Orden van de Britse conservatieven, achter mij op de foto. Van 1999 tot aan de Brexit was hij Europees parlementslid. Voordien diende hij als officier in het Brits leger en was een tijd overste in de Britse sector van Berlijn voor de muur in 1989 viel.
Defensie
Alle mogelijke onderwerpen kwamen gespreid over de dagen in werksessies aan bod. Niet toevallig handelde de eerste sessie over de verdediging van Europa, haar democratische waarden en de lessen die we moeten trekken uit de oorlog in Oekraïne. Daarin onze rol binnen de NAVO en de noodzaak aan een oorlogsindustrie (op zich een verschrikkelijke term) die niet afhankelijk is van het buitenland. De langdurige vrede die we kennen heeft ons duidelijk in slaap gewiegd. We vergeten te vaak dat de Europese eenmaking uit de assen van de Tweede Wereldoorlog opsteeg als vredesproject om oorlogen te vermijden. Vrede is ons zo evident gaan blijken dat we nu alle zeilen moeten bijstellen om onze weerbaarheid terug op peil te krijgen. Als we vandaag tanden moeten bijsteken in defensie, dan is dat omdat we het de voorbije decennia nalieten en dat gaat veel geld kosten. Het gaat hier over personeel, materieel en jawel, munitie.
Migratie
Na de pauze bogen we ons over het onder controle krijgen van de migratiestromen, zeker die van over de Middellandse Zee. Die zee, door de oude Romeinen “onze zee” genoemd, was eeuwenlang een bron van welvaart, handel, rijkdom en leven. Nu is ze door de gammele bootjes van mensensmokkelaars de zee geworden van duizenden doden aldus één van de sprekers. Deze wanpraktijken kan je alleen maar stoppen door geen erkenning te geven aan wie illegaal Europa binnenkomt en door te beletten dat mensen moeten vluchten. Migratie is van alle tijden en zal altijd zo blijven maar mensen in bijvoorbeeld Afrika een toekomst geven is ook onze verantwoordelijkheid. Met het Mattei plan voor Afrika, genoemd naar de in 1962 onder verdachte omstandigheden gestorven Italiaanse zakenman Enrico Mattei, investeert Italië 5, 5 miljard Euro in landen in het noorden van Afrika. Het gaat over ontwikkelingsprojecten, investeringen, onderwijs, landbouw, enz. Handel drijven en beleid voeren met Afrika moet een win-win bieden voor de Afrikanen en voor ons. Nu laten we al te vaak de kaas van ons brood eten door Chinezen en Russen die enkel aan hun eigen gewin denken. Het Italiaans voorbeeld moet inspirerend zijn voor de hele Europese politiek.
Soevereiniteit en centralisme
Dinsdag na de middag ging het over de balans in Europa tussen de soevereiniteit van de verschillende staten en de soms te ver doorgeslagen centralisatie. Hier moest ik vooral denken aan de slechte beurt die Europa vaak toegemeten krijgt als men het in de verschillende landen over “Brussel” heeft. Brussel beslist dit… Brussel zegt dat… Vaak vergeet men dat alles wat in Brussel beslist of opgelegd wordt de goedkeuring kreeg van alle staatshoofden of regeringsleiders die stuk voor stuk een veto kunnen uitspreken. Eerst in de Raad iets laten goedkeuren en dan met de vermoorde onschuld, met beschuldigende vingers wijzen? Hoe laf. Ja, ook in België doet zich dat voor. Voorbeelden genoeg: stikstof, natuurherstel, green deal, handelsverdragen, begrotingsrichtlijnen,…
Kansen en uitdagingen
De eerste werksessie op woensdag, na een fractievergadering, handelde over de strategische rol die het Mediterrane gebied kan spelen. Waar ik bij aanvang dacht dat dit voor mij de minst interessante sessie zou zijn, moest ik snel mijn vooroordeel bijstellen. Haar geografische ligging tussen drie continenten en 26 landen biedt heel wat strategische mogelijkheden met betrekking tot handel, energie productie, energie transport en nieuwe technologieën met o.a. de ontwikkeling en productie van halfgeleiders zo bleek uit de verschillende voordrachten.
Green deal
Na de middag werd de Green Deal zwaar op de korrel genomen. Nu al is energie in Europa veel duurder dan in Amerika. Met de decarbonisatie mogen we de betaalbaarheid en de bedrijfszekerheid nooit uit het oog verliezen. Daarbij zeker de strategische afhankelijkheid van het verre buitenland niet uit het oog verliezen en liefst wegwerken. Goedkope Chinese zonnepanelen overspoelen onze markt en prijzen Europese bedrijven uit de markt. Hogere invoerrechten bieden hier misschien soelaas ten voordele van de Europese. Maar ook de hoge kostprijs van elektriciteit die bepaald wordt door de prijs van de duurste productiekost kwam aan bod. Het goedkoop Russisch gas strooide ons jarenlang zand in de ogen om nog te zwijgen over de absurde manier waarop we onze kernenergie aan het afbouwen zijn. Hierin zie ik eindelijk een kentering met een ECR die mee vooraan in de strijd wil gaan.
Landbouw en visserij
De laatste sessie, die de donderdagochtend plaatsvond, ging over het beleidsdomein dat veruit de grootste Europa’s financiële slokop is. De laatste maar dus zeker niet de minst belangrijke. De rol van de Europese landbouwers en vissers voor onze voedselvoorziening zijn groot. Hun belangen moeten we dan ook dienen. Ook hier is het zaak de juiste balans te vinden tussen tradities en nieuwe technologieën die onmiskenbaar voor iedereen profijt moeten brengen.
Zoveel nieuwe dingen die uitdagend voor me zijn. Ik hoop volgende week meer te weten over de commissies die ik kan en mag opvolgen. Het verhaal kent dus nu pas haar begin…
Afsluiten voor vandaag doe ik toch nog met mijn waardering en respect uit te spreken voor de hele ploeg van De Pezerik. Zij mogen echt fier zijn op wat ze brengen: mooi, lekker en gezellig. Hartverwarmend! Fijne zondag nog.
Kris van Dijck
Dessel, 7 juli 2024
