Voetbal

Elke zondag belicht ik een onderwerp dat me de voorbije week opviel…

Voetbal

Gisterenavond omstreeks 20 voor 7 hield de voetbal -kijkende wereld haar adem in. In beeld van alle camera’s zeeg Christian Eriksen neer tijdens de EK-wedstrijd Denemarken-Finland. Hartstilstand. Meteen was het voor de meest fanatieke voetballiefhebber duidelijk: voetbal is de belangrijkste bijzaak van de wereld…

Ook ik ben een voetballiefhebber. Ik kan genieten van het spelletje. Zeker als de kinderen er bij betrokken zijn. Samen met de drie jongens in onze bubbel, tja een nieuw begrip, kijken wij uit naar de heropstart van het voetbal. Brecht begint aan zijn eerste seizoen bij Rauw VV om daar de flank af te dweilen. Killian is aan het revalideren met de hoop tegen het jaareinde zijn positie als spits bij KV Balen te kunnen innemen. En Yarne is er klaar voor om in Witgoor opnieuw de ballen tegen de houden. We gaan weten wat te doen in de weekends. Daarnaast weet iedereen die me een beetje kent of volgt op de sociale media dat ik een blauw-zwart hart heb. Ook daar mis ik liever geen enkele match… Tenslotte is dat alles ook niet moeilijk als je opgroeide in, en meer dan twintig jaar burgemeester bent van, een dorp met twee voetbalgrootheden in het nationaal amateurvoetbal. Voetbal zit dan sowieso in je genen.

Wat dat laatste betreft is Dessel met Dessel Sport en Witgoor Sport echt wel een parel aan de Kempische voetbalkroon, en ja, tot ver daarbuiten gekend. Wie kent nog een dorp van onze omvang, geen tienduizend inwoners, met twee gezonde clubs in het nationale voetbal, en dit al meer dan een halve eeuw? Ze voetballen nog steeds onder eigen stamnummer, zonder overnames of faillissementen en geleid door lokale sterkhouders. Met een moderne, nieuwe infrastructuur: Armand Melis Stadion, jeugdcomplex Brasel en Wouwerpark. Allemaal gebouwd met eigen middelen en een gemeentelijke bijdrage van 300.000 euro voor het jeugdcomplex en iets meer dan een half miljoen euro voor het Wouwerpark. Doe het ons maar eens na. Deze weg willen we blijven bewandelen. Gewoon omdat we ambitieus zijn zonder naast onze schoenen te lopen.

Nu ik over voetbal schrijf, hoor ik je de vraag al stellen: En wat met de Rode Duivels? Supporter jij als flamingant voor hen? Antwoord: Ja. Waarom niet?

Ten eerste is dat voor mij sport. Geen politiek. De politiek is belangrijk om de voorwaarden te creëren dat de kwaliteit in de sport verbetert. Dat er infrastructuur is. Dat sporters goed begeleid worden. Daarvoor zorgen in ons land de gemeenten en de gemeenschappen. Zo heeft onze huidige generatie topsporters bijvoorbeeld topsportscholen ter beschikking en worden de federaties en clubs door beide niveaus bijgestaan. Waarvoor sport zeker niet mag gebruikt worden, is de suprematie van een politiek systeem trachten te etaleren. Dat was en is gemeengoed in dictatoriale regimes. Blijf daar aub ver vanaf.

Ten tweede, waar voetballen onze jongens? Juist, bij de Rode Duivels. Dat zijn dus ook mijn Rode Duivels. Om een voorbeeld uit het buitenland aan te geven. Neem nu Gerard Piqué van FC Barcelona. Een klasbak, die naast het voetballer zijn ook een uitgesproken politieke mening heeft en als Catalaan een overtuigde autonomist is. Hij kwam ook uit voor de Catalaanse ploeg, maar die mag enkel vriendschappelijke wedstrijden spelen. Kan je het hem dan kwalijk nemen dat hij op het officiële, internationale forum in het Spaanse elftal staat? Neen toch. Fanatieke Spanjaarden namen hem daarvoor op de korrel en floten hem meermaals uit. Tot nader order is dat ook zijn ploeg! Of neem nu bij ons. Zijn Vital Borkelmans of Jan Ceulemans plots minder verdienstelijke Rode Duivels geworden omdat ze kandidaat waren bij lokale verkiezingen op een N-VA-lijst? Neen toch!

Wat me als lokaal bestuurder, burgemeester, wel opnieuw mateloos stoort is hoe gisterenavond in mijn omgeving, en in mijn dorp, mensen respectvol naar het voetbal keken en hoe er dat opnieuw aan toe ging in de hoofdstad van dit land. Hier hield iedereen zich aan de regels en in Brussel werden alle regels weer overboord gegooid. Ook hier was het voor velen een ontlading om in groep voor een groot scherm te mogen genieten. Zoals gevraagd: in bubbels, prachtig georganiseerd en nageleefd. In Brussel moet dat allemaal niet. Daar is het chaos troef. Hoe vaak nog? Beseft men dan echt niet dat dat bij velen de ogen uitsteekt? Wat ik me dan afvraag, als straks corona opnieuw zou opleven, is het dan ook opnieuw tous ensemble de lock-down in? En zijn het dan opnieuw onze ziekenhuisbedden die voor opvang moeten zorgen? Ik zou het graag weten.

Om te eindigen met de belangrijkste zaak van de wereld: Christian Eriksen stelt het naar verluid goed. Dit dankzij de snelle interventie van ploegmaten en medische staf. Ik wens het hem toe, net als u allen. Blijf gezond!

Kris van Dijck

Dessel, 13 juni 2021