OCMW en gemeente "één verhaal".

Het Vlaams regeerakkoord trekt duidelijk de kaart van een betere, volledig op elkaar afgestemde samenwerking tussen gemeenten en OCMW’s, ( Openbare Centra voor Maatschappelijk Welzijn). Het kan niet langer dat beide instanties, die vanuit dezelfde geldbeugel gefinancierd worden, dingen naast elkaar doen of doublures organiseren. Het geld dat uitgespaard wordt door de integratie kan juist ingezet worden in functie van de sociaal zwakkeren. En is het daar nu net niet om te doen? Wat voor velen evident lijkt, is dat niet voor iedereen, er zijn tegenstanders…

In een parlementair debat gisteren spanden de socialisten de kroon. Ze staken meteen van wal met de stelling dat het de N-VA er in feite om te doen is de OCMW’s af te schaffen. Het is de geheime agenda van de N-VA, door de SP.a eindelijk blootgelegd. Nu, moesten wij al een geheime agenda hebben, in Dessel besturen we ondertussen acht jaar met een volstrekte N-VA meerderheid en als ik de rode vrienden mag gerust stellen. In Dessel is er een OCMW. Een goed uitgebouwd OCMW, waar trouwens goed en hard gewerkt wordt.

The proof of the pudding is in the eating, zegt het Engels spreekwoord. En die pudding is in Dessel echt wel te smaken. Dus niks geheime agenda. Maar desalniettemin is er over OCMW’s veel te zeggen. Naast de integratie van de OCMW’s in de gemeentelijke werking, zijn er de cijfers over de investeringen die vanuit de OCMW's gedaan worden en die blijken sterk terug te lopen. Het OCMW is op lokaal vlak de draaischijf van het lokaal sociaal beleid. De kernopdracht is overal dezelfde : “ervoor zorgen dat elke inwoner een menswaardig bestaan kan leiden”.

De beslotenheid, geheimhouding van de dienstverlening voor individuen zal altijd behouden blijven. Maar elk OCMW bouwt haar dienstverlening op een eigen manier uit. Afhankelijk van de noden van de lokale gemeenschap en van het aanbod van oa  de private markt. Er zijn OCMW’s met rust- en verzorgingsinstellingen en serviceflats en OCMW’s die dat niet hebben. OCMW’s die investeren in poets- en thuisdiensten, bedelingen warme maaltijden, kinderopvang, opvoedingsondersteuning, enz,. Dit is nu net het mooie aan de lokale autonomie : ze doen wat ze denken te moeten doen in samenspraak met alle andere spelers. De overheid heeft geen monopolie op het uitbouwen van zorgvoorzieningen, er zijn nog heel wat andere partners dan de OCMW’s .

Statistieken tonen aan dat de OCMW’s minder zullen investeren de komende jaren. We stellen anderzijds vast dat de andere partners meer inbrengen. We moeten alle investeringen samen bekijken om te zien hoe we het sociaal beleid in Vlaanderen vorm geven. De uitdagingen zijn gekend, de noden zijn groot. Meer dan hoog tijd dat alle actoren de handen samenslaan. De hulpbehoevende Vlaming zal er alleen maar wel bij varen.

Kris Van Dijck