We zijn alweer op de laatste dag van het jaar aanbeland. De voorbije periode kregen we traditiegetrouw heel wat jaaroverzichten voorgeschoteld, inclusief persoonlijkheden van het jaar. Zelf mocht ik te gast zijn bij Vlaams Parlement TV om het te hebben over het voorbije jaar. Te zien op: https://vlaamsparlement.tv/opa-naar-europa-zo-voel-ik-mij-niet-kris-van-...
Hieronder per maand wat mij opviel. In vogelvlucht:
Op 1 januari startte de tiendelige reeks “Het verhaal van Vlaanderen” op TV1. Na heel de commotie over de “Canon van Vlaanderen” die pas enkel maanden later zal verschijnen, kreeg de Vlaming het verhaal van onze geschiedenis voorgeschoteld door Tom Waes. Duidelijk en begeesterend. In meer dan 1,8 miljoen huiskamers werd er gekeken. Het verhaal van onze wording: een natie van meer dan 6 miljoen Vlamingen, gekneed uit tal van gebeurtenissen en evoluties op deze plek in de Lage Landen aan de zee.
Net één maand later, op 1 februari, werden de elf leden en vier plaatsvervangers van de raad van bestuur van het nieuw Vlaams Mensenrechteninstituut benoemd. Uit de zestig kandidaten maakten we in onze commissie Binnenlands Bestuur, Gelijke Kansen en Inburgering de gemotiveerde selectie. Daarmee realiseerden we een belangrijk punt uit het Vlaams regeerakkoord waarbij alle vormen van discriminatie of schendingen van mensenrechten behandeld kunnen worden. Een instituut dat in eerste instantie bemiddelt en als dat niet volstaat via haar eigen geschillenkamer rechtspraak doet.
In maart weidde ik een column aan de overvloedige regenval en de noodzaak om daarmee in het beleid aan de slag te gaan. Periodes van overvloedige regenval wisselen elkaar af met langere periodes van droogte. Het zou meer dan eens aan de orde komen in 2023. Tot op deze laatste dag toe. Velden die nooit onder water stonden werden herschapen in meren en vijvers. Grachten die gedempt werden terug openen en water bufferen voor droogtes. Het vergt heel wat investeringen voor Vlaanderen, provincie en gemeente.
Normaal moest het nog in april plenair gestemd worden, maar werd toch verdaagd naar 3 mei. Ik schreef er over in mijn column van 9 april: de door ons gemaakte resolutie over maatregelen tegen agressie in de voetbalwereld. De populairste sport is vaak slachtoffer van allerlei vormen van geweld. Op het terrein. Op de tribunes. In de straten rondom het stadion. Clubs, overheden, federaties. Het is een strijd die we samen moeten voeren: https://docs.vlaamsparlement.be/pfile?id=1936776
De maand mei was het hoogtepunt van het jaar toen onze musical/massaspektakel Wettewa, onder regie van Luc Stevens, opgevoerd werd. (foto) 750 jaar Dessel kon niet beter gevierd worden. Jong en oud. Honderden vrijwilligers op of achter de bühne haalden het beste uit zichzelf naar boven en toonden tot wat een dorpsgemeenschap in staat is. We praten er nog met fierheid over. Voor ons dorp absoluut het hoogtepunt van het jaar. We zullen het nooit vergeten.
In juni blijft Graspop het hoogtepunt. 2023 was dus niet anders. Ook dit jaar vonden duizenden hardrockers de weg naar de Stenehei. Vier dagen lang stonden tientallen groepen op de vijf podia. Een sublieme organisatie en een prachtig publiek zorgden ondanks een verzengende hitte opnieuw voor een topeditie. Het blijft ons allen verbazen.
Onze zomervakantie brachten Leentje en ik door op Rhodos. Een weekje er even tussenuit en dat naar een bestemming die net dan gebukt ging onder grote bosbranden. Wij bleven van elk onheil gespaard, maar het beeld van inwoners die al hun hebben en houden in vlammen zien opgaan zijn ontroerend. Ook op deze reis ontmoetten we heel fijne mensen met wie we binnen veertien dagen nog eens samenkomen.
Augustus 2023 zal me steeds bijblijven als de zeilreis van Laboe aan de Oostzee naar Zierikzee in Zeeland. De doortocht door het Kielerkanaal tot Brunsbüttel, inclusief motorpech, en één dag later over de Elbe naar Cuxhaven. ‘s Anderendaags op twee dagen en één nacht doorvarend naar IJmuiden nabij Amsterdam waarbij Rudy en ik om beurten twee uur van wacht waren. Vandaar was het, met een overnachting in de haven van Scheveningen, nog twee dag varen naar Zierikzee. Het water en varen, het blijft me boeien en geeft me een innerlijke rust.
De TV-reeks "Godvergeten" domineerde het nieuws in september. Het misbruik binnen de kerk blijft commotie veroorzaken. Terecht ook. Elke vorm van misbruik is afschuwelijk. De manier waarop instanties als de kerk daar steeds mee omgingen is streng te veroordelen. De aankondiging dat paus Franciscus bij zijn bezoek aan dit land slachtoffers wil spreken, zorgt opnieuw voor ophef. Geef dit toch een kans.
Tijdens de vroege zonsopgang van zaterdag 7 oktober ontbond Hamas in het zuiden van Israël al zijn duivels. In commandostijl werden huizen en een muziekfestival aangevallen, werden burgers, volwassenen en kinderen in koele bloede vermoord. En dit alles gefilmd met bodycams. Bovendien werden honderden gijzelaars meegenomen. De start voor wat één van de bloedigste periodes in het Joods-Palestijns conflict zal worden en waar het einde niet van in zicht is.
In november viel de beslissing. Ik zal niet langer kandidaat zijn voor het Vlaams Parlement. Na 29 jaar… Mijn tweede thuis. Het zal Europa moeten worden, indien de kiezer het zo beslist. Je mag er van op aan dat ik me van op de derde plek achter Johan Van Overtveldt en Assita Kanko voor 100% zal inzetten om verkozen te geraken. Mag ik nu al op uw steun rekenen? Men zegge het voort.
Maar ook in Dessel opmerkelijk politiek nieuws toen we op 16 november ons kartel N-VA/CD&V voor de gemeenteraadsverkiezingen bekend maakten. Samen gaan we voor een sterk lokaal beleid.
December begon met het nieuws dat het akkoord rond is met Engie om de kerncentrales Doel 4 en Tihange 3 langer open te houden. Na jaren ontkenning van de noodzaak werd heel wat tijd verloren. Beter laat dan nooit? We zullen zien. Toch moesten we het jaar in mineur afsluiten als bleek dat er slechts één derde van de middelen voorzien wordt om het nucleair passief, afval uit het verleden dat in Dessel en Mol ligt, op te ruimen en te beheren. Ook de nieuwe patrimoniumtaks zou ons Lokaal Fonds parten kunnen spelen.
Wat 2024 zal brengen? Het zal sowieso een opmerkelijk jaar worden. Met verkiezingen op de vijf fronten - Europa, België, Vlaanderen, provincie en gemeente – is niks zeker. De toekomst ligt meer dan ooit in de handen van de kiezer. Ik van mijn kant kan mij alleen maar engageren om ons verhaal te vertellen en keihard aan de slag te gaan.
Maak er nog een fijn oudjaar van en voor morgen een veilig en gezond begin van het nieuwe.
