De daad bij het woord

Elke zondag belicht ik een onderwerp dat me de voorbije week opviel…

De daad bij het woord

Ik kreeg deze week duizenden mails van bekommerde burgers. Zij vragen mij de komende week de pandemiewet niet te stemmen die hen van hun vrijheid zal beroven. Die wet wordt in de Kamer gestemd. Waarom deze bezorgde burgers dat naar mij sturen als lid van het Vlaams Parlement is me niet geheel duidelijk. Maar goed. Ik begrijp dat ze de hulp inroepen van democratisch verkozenen om hen te steunen. We leven gelukkig nog in een democratie. Mijn mailbox neemt het er wel bij. Ik moet wel bekennen niet elke mail gelezen te hebben. Mijn excuses daarvoor. Het was ook vaak copy paste. Bovendien heb ik daarnaast ook mijn  bezorgdheden waarmee ik aan de slag ging. Zoals…

Vorige zondag wijdde ik mijn column aan mijn vrees dat onze wereld niet verder zal kunnen zonder kernenergie. Bij wat ik de voorbije week verder vernam en bij datgene waarin ik me verder verdiepte is die vrees enkel toegenomen. We gaan verdorie enorm veel elektriciteit nodig hebben om onze levensstandaard op peil te houden. Zeker als we ook de rest van de wereld op een hogere standaard willen krijgen gecombineerd met een sterke reductie van CO2-uitstoot. Was dat niet de boodschap die in Glasgow klonk?

We gaan met warmtepompen onze gebouwen moeten verwarmen of koelen. We gaan elektrisch moeten rijden. We willen tonnen waterstof maken. En wat we vergeten is, hoe we die elektriciteit gaan opwekken om dat allemaal te realiseren. En neen niet met windmolens en zonnepanelen alleen. Wat dat eerste betreft staat de Noordzee en grote delen van Duitsland nu al vol. Ik reed zondag en maandag tussen Dortmund en Kassel. Het is een windmolenbos waartussen je het echte bos nog nauwelijks merkt. Heel mooi allemaal. Of onze greep naar gas dan? Aan de strohalm gaan hangen die Poetin heet? Neen, op vele plaatsen in de wereld ontdekt men wat wij voorhanden hebben: kernenergie!

Ik geef jullie één voorbeeld m.b.t. de creatie van waterstof. Waterstof dat geldt als de nieuwe energiedrager is voor velen het ei van Columbus. Maar waterstof maak je via elektrolyse. En daarvoor heb je enorm veel elektriciteit nodig. De doelstelling van de Europese Unie is om tegen 2024 een vermogen van 6.000 MegaWatt aan elektrolyseapparatuur te doen opstellen voor de productie van 1 miljoen ton waterstof. Daarvoor zouden 15.000 windmolens nodig zijn of een oppervlakte van 8.000 km² aan zonnepanelen (2,7 maal de provincie Antwerpen). In plaats daarvan zouden ook 5 kerncentrales die hoeveelheid kunnen produceren. De doelstelling voor 2030 is 10 miljoen ton waterstof. Dus 150.000 windmolens of 80.000 km² zonnepanelen. Dat is 2,6 maal België én een zon die optimaal schijnt. 50 kerncentrales zouden hiervoor volstaan. Op termijn zal wereldwijd 70 miljoen ton waterstof nodig zijn. Dus 1 miljoen windmolens of 560.000 km² zonnepanelen of 350 kerncentrales. En ja, die windmolens… Van de week stonden ze allemaal stil toen we een windloze dag kenden. Ik weet dus wat te kiezen. Jij ook?

De Belgische regering niet. Die is van plan andere keuze te maken. Met als gevolg dat we opnieuw met bekwame spoed onze kennis en onze infrastructuur die ze veel te snel laten sluiten te grabbel gooien aan de Fransen. Zo gebeurde het ook met de fabricatie van brandstofelementen en MOX dat we van Dessel naar “la douce France” zagen migreren. De Fransen blijven zich een breuk lachen met de “domme Belgen”. Geen taksen meer te betalen als de kerncentrales gesloten zijn. En we hadden hen nog jaren kunnen laten betalen! Integendeel nu. Miljoenen subsidies worden hen toegeschoven om hier CO2- uitbrakende gascentrales neer te mogen poten die buiten de groene fundi’s niemand wil.  Enfin, ook niet in hun eigen achtertuin… En je mag er donder op zeggen; ook het geld dat dient om het nucleair afval te bergen zal met de noorderzon, of moet ik hier zeggen de zuiderzon, verdwijnen. Ik neem mijn woorden terug als iemand het tegendeel kan garanderen. Ja, ze lachen zich daar een breuk in de Lichtstad.  

Ik kan dit niet meer lijdzaam aanzien en wil dit alles meer voor het voetlicht brengen. Daarom organiseer ik op 27 november hier in Dessel een colloquium met deskundigen. Wetenschappers en professoren die iets te vertellen hebben. Met kennis van zaken. Die zicht hebben op de mogelijkheden die we hebben met kernenergie. Mogelijkheden die we zelf in huis hebben en daardoor zelf een stempel kunnen drukken op de toekomst. In het belang van het milieu. In het belang van het klimaat. En in het belang van onze levenskwaliteit. Dat laatste mag toch ook nog?

Wil je horen hoe de vork werkelijk aan de steel zit? Ik nodig je van harte uit. Op zaterdag 27 november aanstaande dus. Vanaf 9u ben je van harte welkom in Tabloo, Gravenstraat 3, Dessel. We vangen aan om 9u45 en over de middag bieden we je een broodjeslunch aan. We voorzien het slot omstreeks 15u. De plaatsen zijn beperkt tot 200. Vooraf inschrijven is dan ook noodzakelijk. Hoe dat kan zal ik spoedig communiceren. De lijst van alle sprekers zal weldra afgerond kunnen worden en wordt dan ook bekend gemaakt. Het programma zal in ieder geval het debat aanzwengelen en iedereen meer inzichten verschaffen. Hebben we dat niet nodig in een democratische samenleving? Goed geïnformeerde burgers? En iedereen kan z’n steentje bijdragen aan die informatieverstrekking. Ik doe het met een colloquium. Ik zie je graag komen. Nog een fijne zondag verder. Een zondag waarop ik Sinterklaas in Dessel welkom mag heten.  

Kris van Dijck

Dessel, 7 november 2021