De Spinhallen

Elke zondag belicht ik een onderwerp dat me de voorbije week opviel…

De Spinhallen

Morgen wordt een historisch hoofdstuk afgesloten. De sporthallen achter jeugdhuis Spin in de Pastorijstraat worden gesloopt om plaats te maken voor een hypermoderne gymzaal en repeteerruimte. In de Spinhallen speelden zich een groot deel van mijn jeugdjaren af. Het was mijn tweede thuis. Ik spendeerde er uren en kende er alle hoeken en kanten. Reden toch wel om daar op deze zondagochtend even bij stil te staan.

In de jaren zestig kwam in Dessel een jeugdhuiswerking tot stand. Het was net voor “mijn” tijd. Eerst in het parochiecentrum en begin jaren zeventig een heus jeugdhuis in de Pastorijstraat: De Spin. Ik herinner me als kind van nog geen tien jaar oud dat minister Frans Van Mechelen het jeugdhuis kwam openen. Een aantal van deze identieke prefab-jeugdhuizen werden gespreid over Vlaanderen neergepoot. Tot zelfs in Voeren. Ik heb me laten vertellen dat het Dessels jeugdhuis eigenlijk voor Mol bestemd was, doch de politieke kleur van het gemeentebestuur in Mol, rood, en dat van de minister, christendemocratisch, deed de keuze voor het door CVP gedomineerde Dessel kantelen. Zo ging dat in die tijd.

In het zog van die jeugdhuiswerking werden een aantal jonge Desselaars met een sportdiploma op zak, en ik denk dat ik hier mensen als Theo Staes en Hugo Van Hout mag vernoemen, door onderpastoor Jules Thijs aangespoord om sportclubs op te richten. Tot dan was enkel voetbal als ploegsport gekend in ons dorp. Op het pleintje naast de Pastorij werd er van dan af gebasket en gevolleybald. Spinba en Spinley waren geboren.

De trein was vertrokken en alles kwam in een stroomversnelling toen pal achter het jeugdhuis een sporthal opgetrokken werd met daarnaast een tennisterrein. We spreken over 1975. Zeer snel werd in die sporthal ook geminivoetbald, Spinpedes, geturnd, Spinfit, en getennist, Spinnis. Later ontstond ook de handbalclub, HBS Dessel, en badmintonclub, Spinshuttle. In het jeugdhuis zelf werd judo beoefend, Spindo, en om te pingpongen moest je bij Spinpong zijn. Ook senioren kwamen er aan hun trekken toen in de bergruimte van de sporthal een kegelbaan aangelegd werd.  

De sporthal zelf werd door vele vrijwilligers gebouwd en de grote wanden werden opgetrokken in asbestpanelen, voor een prijsje aangekocht bij Balmatt net over de grens in Mol. De rijke verscheidenheid van sportclubs in Dessel kwam tot stand zonder inbreng of participatie van de gemeente. Het was een puur privé-initiatief.

Zelf sloot ik me in 1975, op twaalfjarige leeftijd aan bij Spinba. Ja wat, als steeds de kleinste van de klas ging ik basketten. Misschien niet erg logisch maar ik amuseerde me er rot met mijn boezemvriend van mijn jeugdjaren Koen Vos. De vrijdagavondtraining rondden we steevast af met een gedeelde portie mosselen in de Panera en op de thuiswedstrijden van de herenploeg vormden wij samen de luidruchtigste spionkop van uren in de omtrek. Als jeugdspelers werden we eerst getraind door Theo Van Reusel en nadien, vele jaren, door de onnavolgbare Sooi Ven uit Herentals. Sooi nam ons, als we zelf niet moesten spelen, mee naar Racing Mechelen, naar BUS Lier of Toptours Aarschot. Zo leerde ik de “grote” basket kennen. Een andere wereld ging voor mij open.

In 1989 werd ik schepen van Sport zonder infrastructuur, budget of personeel. Ik had een titel maar niks om te werken. Niks om beleid te voeren. Toch ging ik aan de slag door de op papier bestaande sportraad te heractiveren en stap voor stap de inbreng van de gemeente in heel het sportgebeuren te versterken. We focusten ons ook op andere sporten. Watersporten bijvoorbeeld, waarbij de vele kanalen en plassen in Dessel kansen boden. Het was wat de traditionele binnensporten betreft op eieren lopen want de werking van jeugdhuis Spin en haar clubs mocht niks in de weg gelegd worden. Ook niet toen de groei van de clubs en het feit dat op dat moment ook de volleybal club van Retie in Dessel kwam spelen de noodzaak aantoonde om meer sportvloer te hebben. Als de sportraad en ik droomden van een sportcomplex in Brasel kreeg ik dat niet aan mijn eerste coalitiepartner D’82 (nu D&W) noch aan mijn tweede CVP (nu CD&V) verkocht. Neen, jeugdhuis Spin besliste op eigen houtje in 1990 om naast de bestaande Spinhal een tweede te bouwen. Spinhal B, met achteraan een dojo en pingponglokaal. Ondertussen had het jeugdhuis ook de aanpalende gronden aangekocht waar tennisterreinen aangelegd werden. Als schepen stond ik er bij en keek ik er naar.

De Spinhal werd ook gebruikt voor fuiven en optredens. Het was er één en al leven. Maar de belangen van het jeugdhuis strookten niet steeds met dat van de clubs. Beiden hadden hun eigen uitdagingen en verwachtingen. Ook de kostprijs van de sportinfrastructuur ging het petje van het jeugdhuis te boven. Dan is de overheid plots wel relevant. De tijd was dan ook rijp om het aandeel van de gemeente te laten toenemen. Een mijlpaal ter zake is de oprichting van de vzw Sportinstellingen Dessel die sinds 1998 de sportinfrastructuur van het jeugdhuis ging huren en uitbaten.

Twee jaar later werd de tennishal inclusief squash en poly-ruimte door jeugdhuis Spin gebouwd die ook in beheer van de vzw Sportinstellingen Dessel kwam.  

De grote kentering kwam er in 2003. Nadat de gemeenteraad in februari haar goedkeuring gaf aan het aanstellen van een studiebureau voor de bouw van een sporthal in Brasel werd in mei de goedkeuring gevraagd om alle sportinfrastructuur van de Spin over te kopen voor 1,2 miljoen euro. Onze fractie maakte ernstige bedenkingen bij de aankoop van hallen die opgetrokken waren uit asbestpanelen. Als ik de Betrokkenheid van juni 2003 er op nalees waarschuwden we voor de aankoop van een kat in de zak. Jeugdhuis Spin deed er alvast een gouden zaak mee en kon een nieuw jeugdhuis bouwen. 

Nu, zovele jaren later is sportpark Brasel met hallen, bmx, Finse piste en voetbalterreinen een baken in het sportlandschap. Alleen Spinfit met bijna 500 actieve leden bleef een beetje verweesd achter in de Spinhallen. Daar komt nu een einde aan. Er werd naarstig overlegd met de club naar wat hun noden zijn en de allerlaatste technieken m.b.t. klimatiseren en verlichting werden bestudeerd. Daarnaast werd een subsidie bij Sport Vlaanderen aangevraagd en bekomen. Bijna 600.000 euro, ongeveer één vierde van de totale kost.  

De sloopwerken van de Spinhallen worden dus morgen aangevangen. Het is een aartsmoeilijk en gevaarlijk werk dat veel geld kost. De asbestplaten weet je waar we achttien jaar geleden voor waarschuwden. Meer dan 300.000 euro om iets in optimale omstandigheden, veilig voor mens en omgeving, af te breken. Te vernietigen. Veel geld als je het mij vraagt.

Ik kijk met enige nostalgie terug naar mijn jeugdjaren in en rond de Spinhallen maar ook met veel verwachting naar de nieuwe hal die begin volgend jaar voltooid zal moeten zijn. Zo bouwen we steeds verder aan een natuurlijk en veelzijdig Dessel.  

Kris van Dijck

Dessel, 9 januari 2022