Groene auto's zijn er in alle maten en kleuren

De vergroening van de Belasting op de Inverkeerstelling (BIV) genereert heel wat kritiek. De hervorming werd, op voorstel van Vlaams minister van Financiën en Begroting Philippe Muyters (N-VA), principieel goedgekeurd door de Vlaamse Regering. Ik vind de heibel misplaatst.

Een belasting heffen doet een overheid om twee redenen. Enerzijds om middelen te genereren die vervolgens worden ingezet om een beleid te voeren. Van een lokale, regionale of federale overheid verwacht men nu eenmaal investeringen in de levenskwaliteit van de burger. Anderzijds tracht de overheid door middel van belastingen of retributies een gedrag te sturen. Ongewenst gedrag wordt bestraft met belastingen, gewenst gedrag beloond met minder belastingen of zelfs premies. Dit is precies waarover het gaat bij de vergroening van de belasting op de inverkeerstelling. Niet de grootte van een auto maar zijn ‘groene bandafdruk’ wordt daarbij de basis voor de berekening van de belasting.

De voorgestelde hervorming betekent geen belastingverhoging. Integendeel, zelfs. De tarieven zijn zodanig vastgelegd dat bij ongewijzigd gedrag de huidige inkomsten op hetzelfde niveau zullen blijven. In elke prijsklasse, dus voor elke portemonnee, zijn er tegenwoordig meer en minder vervuilende automodellen op de markt. Wie een vervuilende wagen koopt met een hogere BIV, of een milieuvriendelijke met een lagere BIV, kiest daar met andere woorden zelf voor. Wie achteraf klaagt over een belastingverhoging kijkt best even in eigen boezem.

En zo komen we bij het punt dat deze hervorming beoogt: een gedragswijziging. Naast alle voordelen die een auto met zich meebrengt, kunnen we niet om dat ene enorme nadeel heen: de impact van uitlaatgassen op mens en omgeving. De hoogte van de belasting bij inschrijving van een nieuw of tweedehands voertuig wordt vanaf nu bepaald door zijn milieu(on)vriendelijkheid. Met de CO2-component in de berekening houden we de klimaatverandering voor ogen. Maar we houden ook rekening met de luchtkwaliteit via de euronorm van de motor, zodat ook NOx en fijn stof in rekening worden gebracht. Als de consument een lagere BIV wil betalen, zal hij een milieuvriendelijke auto kiezen. Zo simpel is het.

Vuile Trabantjes voor de kleine man?

Criticasters staan inmiddels klaar met argumenten dat bepaalde 'grote' auto’s minder zullen moeten betalen dan sommige 'kleine'. De N-VA wordt in hun redenering de partij die de kleine man wil pakken om de rijke te beschermen. Deze kromme redenering neemt niet weg dat er inderdaad kleinere auto’s zijn die duurder gaan worden terwijl grotere minder aan BIV zullen kosten. Maar hebben we het niet over vergroening? Liever een grote propere dan een kleine vuile. En wie een kleine of middelgrote wagen zoekt, heeft keuze in overvloed. Groene auto’s zijn er in alle maten, prijsklassen en kleuren.

Dat Groen! en pleitbezorgers voor een schoon milieu nu kritiek spuien op deze hervorming komt zeer ongeloofwaardig over. Onvrijwillig denk ik aan de Trabantjes die na de val van de Muur naar het Westen kwamen bollen. Inderdaad, zeer goedkope autootjes. Zo goedkoop dat ze zelfs voor de DDR-burgers betaalbaar waren. Allemaal zeer sociaal, waarschijnlijk. Alleen zijn we inmiddels ruim twintig jaar wijzer. Voor de ecologische 'bandafdruk' van deze tweetakt mobieltjes zou vandaag geen zinnig denkend mens meer kiezen.