Klimaatkapers

Elke zondag belicht ik een onderwerp dat me de voorbije week opviel…

Klimaatkapers

Soms moet men mensen tegen zichzelf beschermen. Al is het maar om het nobel doel dat ze nastreven niet te zien kapseizen door de foute dan wel domme manier waarop ze iets in de markt zetten. Ik heb het dan over onze klimaatspijbelaars en hun woordvoerders. Hun jonge woordvoerders want achter hen zie ik individuen opdagen die heel andere bedoelingen hebben.

Toen ik jong was, veertig jaar geleden, kwamen wij ook op straat. Wij organiseerden ook manifestaties en betogingen. Voor Solidarnosc, de Poolse vakbond van Lech Walesa die het opnam tegen het communistisch staatsapparaat. Tegen de taalfaciliteiten. Voor het schooltje in Komen. Tegen Happart in Voeren. Voor Vlaamse onafhankelijkheid. Tegen de onderwijspolitiek. Vraag me niet meer waar het wat dat laatste betreft toen over ging… Er ging geen maand voorbij of we hadden wel ergens op de barricade gestaan. Het siert de jeugd. De jeugd van toen. Ook de jeugd van nu. Ja. Ook voor de klimaatjongeren voel ik die sympathie. Wie niet jong en rebels is, heeft geen hart.

En toch ben ik het niet eens met onze klimaatspijbelaars. Niet alleen vind ik een aantal van hun slogans beneden alle peil. Het gaat dan over de stijl. Maar ook de inhoud keur ik niet goed. “Het heeft geen zin om in de scholen te zitten voor een toekomst die er niet is”, is van een ondragelijke lichtheid die, indien ze gemeengoed wordt, ons op de rand van de beschaving zet. Ja, zware woorden van me want een samenleving die het opgeeft is gedoemd te verdwijnen.

Ben ik een klimaatontkenner. Neen. Verre van. De geschiedenis van onze planeet bewijst immers dat het klimaat steeds verandert. IJstijden afgewisseld door warmte perioden. Tussenijstijden. In het Pleistoceen alleen al van 2,58 miljoen jaar geleden tot 11.000 jaar geleden vonden een vijftigtal ijstijden en tussenijstijden plaats. In die ijstijden kon de waterspiegel tot 125 meter dalen. Van de Noordzee was geen sprake. Maar ook verder in de tijd. De kleilaag op 220 meter diepte onder Dessel die tal van schelpen bevat levert het bewijs dat het hier eens zee was. Deze kleiafzetting kwam tot stand in het Rupelien, 33,9 tot 28,4 miljoen jaar geleden. Om maar te zeggen dat “climate change” eigen is aan moederaarde en dat de Aarde een levend, steeds wijzigend organisme is.

Dat het waterpeil stijgt of daalt valt dus niet te ontkennen. De vraag die we echter moeten stellen is, heeft de mens invloed op ons klimaat en op de stijging of daling van de zeespiegel. Er zijn er die dat ontkennen. Ik behoor niet tot hen. Er zijn voldoende wetenschappelijke stellingen en bewijzen die dat aantonen. Bovendien kunnen we er niet naast dat wij als mens onze planeet aan het opsouperen zijn. Grond-, brand- en voedingsstoffen worden tegen een helstempo verbruikt. “Earth Overshoot Day” bepaalt de datum, van 1 januari geteld, dat de mens opgebruikt heeft wat de Aarde op één jaar kan opbrengen. Waar dat in 1970 nog 29 december was, was dit in 2000 al 22 september met een voorlopig laagtepunt van 1 augustus in 2018. In 2020 spreken we van 22 augustus. Veel te snel dus. Daar moet onze focus op liggen. Op duurzaamheid, wat resulteert in leefbaarheid op lange termijn.

Om dat het hoofd te bieden is er veel nodig. Politieke beslissingen. Ja. Zeker. Maar ook een sterke mentaliteitswijziging bij alle mensen. In Noord en Zuid. Al klinkt dat als westerling wel erg gemakkelijk. Want als die, door de band genomen arme zuiderling, op ons leefpatroon komt, wat ik hem natuurlijk gun, is de uitdaging vele malen zo groot. Als ieder mens op dezelfde manier zou leven als wij West Europeanen nu, dan hebben we drie Aardes nodig. En die zijn er niet. Begin er maar aan.

En daarvoor, beste Anuna en anderen, moeten we naar school gaan. Moet er gestudeerd worden. Want als we het met ons allen goed willen hebben, dan zullen we op een andere manier met energie, voedsel en grondstoffen moeten omgaan. Systemen, technieken en strategieën die aan universiteiten en onderzoeksinstellingen ontwikkeld worden en in onze bedrijven gerealiseerd worden.  

En wat dat laatste betreft zag ik vrijdagnamiddag tijdens de klimaatmarsen het gif binnensluipen. Het gif onder de vorm van communistische infiltratie en manipulatie. De strijd tegen klimaatverandering werd plots een strijd tegen “het kapitaal”. Het klimaat gekaapt door lieden met een andere agenda alsof hun doctrine nog niet tot bloedens toe bewezen heeft dat ze niet deugd. Van de weeshuizen van Ceausescu over de Siberische Goelag tot de Cambodjaanse Killing Fields. Aub van die boer geen eieren meer.

Moeten we alert zijn voor ons klimaat en leefmilieu. Zeer zeker. Maar dat doen we door te innoveren en te investeren. Met mensen, jongeren en ouderen die geloven in de toekomst en die er voor gaan. Met mensen in onze Vlaamse onderzoekstinstellingen die baanbrekend werk verrichten en wereldwijd mee bakens verzetten en nieuwe economieën tot leven roepen.

Voor die jongeren, die daar hun energie insteken, een immens respect. Zij zijn de ware klimaatstrijders.  

Kris van Dijck

Dessel, 24 oktober 2021