Titanic België

Elke zondag belicht ik een onderwerp dat me de voorbije week opviel…

Titanic België

Gisterenavond was ik te gast bij N-VA Lille naar aanleiding van hun tienjarig bestaan. N-VA Lille is een prototype van een Kempische N-VA afdeling. Waar tot twintig jaar geleden het Kempisch politieke landschap gedomineerd werd door CVP/CD&V en haar standen, waren er nauwelijks Volkusunie afdelingen. Daar kwam met de  oprichting van de N-VA op 13 oktober 2001 een ware verandering in. Ook in Lille. Na een eerste deelname aan de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 werd de N-VA er op de kaart gezet en raakte lokaal lijstrekker Marleen Peeters op de provincieraadslijst verkozen. Wat ze in 2018 herhaalde. Maar er was meer. Met 38% van de stemmen en 11 zetels op 25 werd in dat jaar alles en iedereen overklast en mocht Marleen de burgemeesterssjerp gaan dragen in coalitie met Groen. Gelijkaardige verhalen tekenden zich in die twintig jaar af in meerdere Kempische gemeenten: Rijkevorsel, Geel, Turnhout, Arendonk, Herselt, Oud-Turnhout, Beerse en Dessel kregen N-VA burgemeesters. In andere gingen we de meerderheid vervoegen: Hoogstraten, Baarle-Hertog, Retie, Vosselaar, Mol, Westerlo, Herenthout, Grobbendonk en Herentals. We mogen daar als partij buitengewoon trots op zijn. En dankbaar. Want er is meer…

Wij wensen niet alleen onze steden en gemeenten goed te besturen. Sterke steden en gemeenten als bouwstenen van een welvarend Vlaanderen. Daar is het ons om te doen. En die welvarendheid en toekomst van bijna 7 miljoen Vlamingen staat onder druk. In mijn woordje gisterenavond vergeleek ik België met de Titanic. U weet wel, het onzinkbare schip dat in haar eerste overtocht naar New York met 2.223 opvarenden in de nacht van 14 op 15 april 1912 naar de oceaanbodem zonk, 3.800 meter diep, en waarbij 1.522 mensen het leven lieten. Een voorbeeld van ijdelheid dat de vergelijking met België kan doorstaan. Ik verklaar me nader.

Ik ben van nature, en dat durf ik stellig beweren, een optimist. Echter geen naïeveling. Wat ik ook durf beweren. De Titanic zonk niet alleen door een dom, spijtig ongeluk. Neen. De ramp had kunnen vermeden worden. En dat wordt wel eens vergeten. Alle meldingen van andere schepen die wezen op het gevaar van ijsbergen werden in de wind geslagen. Waar voorzichtigheid geboden was en men de vaartsnelheid moest verlagen om indien nodig vlotter manouevers te kunnen uitvoeren, gaf algemeen directeur Ismay van de White Star Line de kapitein de opdracht volle vaart verder te varen. Er lag immers een nieuw record in het verschiet en dat primeerde op de veiligheid. IJdelheid waarbij ooh ironie het juist hij is die de ramp overleefde… Bovendien gaf de matroos in het kraaiennest die de ijsberg als eerste opmerkte het gevaar door aan de brug waar op dat moment de zesde stuurman de dienst uitmaakte… Het gevolg kennen we. De Titanic zonk terwijl het orkest verder speelde…

Ook hier speelt het orkest verder. Als ik bepaalde media en politici mag geloven: tous ensemble en klaroengeschal ten allen kante. Maar. Onze welvaart en ons welzijn dreigt ook op een ijsberg te botsen. De overheidsfinanciën en de staatsschuld kent ongekende proporties. Van alle kanten krijgen we signalen dat er moet bijgestuurd worden. De socio-economische uitdagingen in de verschillende gewesten zijn van een totaal andere orde dat een eenvormig beleid gebaseerd op compromissen voor niemand soelaas brengt. Niet voor Vlaanderen. Niet voor Wallonië. De werkzaamheidsgraad moet naar omhoog om alles betaalbaar te houden maar doortastende maatregelen blijven uit.

Daarenboven wordt een energiepolitiek gevoerd die ons meer dan ooit van het buitenland afhankelijk maakt met keuzes die slecht zijn voor het milieu en de zekerheid ondergraven. Ik kijk met een bang hart naar het moment dat de kerncentrales sluiten en hoe onze industrie, die zo energie afhankelijk is, dat gaat opvangen. Hoe onze levenskwaliteit in onze huiskamers overeind kan blijven bij een onbetaalbare energiefactuur, als er al energie geleverd wordt…

De enige oplossing ligt in een ver doorgedreven confederaal model waar regeringen en parlementen wél beslissingen kunnen nemen. Waar er wél keuzes gemaakt worden. Geen keuzes die door iedereen geprezen zullen worden, maar wel keuzes. Beter dan geen!

Ik sta er van versteld hoe sommigen bevoegdheden naar België willen overbrengen. Herfederaliseren noemt men dat dan. Overhevelen naar het niveau waar we meer geen dan wel een regering hadden. Waar partijen, zeven in totaal, er niet uit geraken en oeverloze compromissen ons rechtdoor laten varen, recht de ijsberg op.  

Uiteindelijk overleefden slechts 701 mensen de ramp met de Titanic terwijl er toch 1.178 plaatsen, weliswaar veel te weinig voor dubbel zoveel opvarenden, beschikbaar waren in de reddingssloepen. De 1ste klas, de rijken, kende 60,5% geredden. De 3de klas slechts 24,5%. Laat ons van een dergelijk onheil gespaard blijven en de steven tijdig wenden. 2024 zal dan ook een cruciaal jaar worden.

Kris van Dijck

Dessel, 17 oktober 2021