Infantiele Infantino

Elke zondag belicht ik een onderwerp dat me de voorbije week opviel…

Infantiele Infantino

Vandaag begint het WK voetbal in Qatar. De reden voor mijn column van vandaag is te vinden in de uitspraken van de Zwitserse FIFA-baas Gianni Infantino gisteren. Hij lukt erin een heel continent te desavoueren en te beschuldigen van racisme. Ik zou mij als witte (sorry, ik schreef bijna blanke) man voor de hele wereld moeten verontschuldigen voor wat mijn voorouders en ik de voorbije 3.000 jaar deden… Zouden al die Europese ploegen niet beter per direct huiswaarts keren? Misschien is dat te veel gevraagd van een Europa dat zich steeds meer onderdanig laat wegzetten en geen zelfrespect meer kent.

Met de meest infantiele woke-argumenten neemt de FIFA-voorzitter de verdediging op zich van Qatar en het daar gevoerde beleid. Neen, mijnheer Infantino, ik ga mij niet schamen, laat staan verontschuldigen voor wat Europa deed en was. Ja, veel slechts, maar ook enorm veel goeds. Het humanisme bijvoorbeeld. Neen, de wereld was geen hemel op aarde noch zong men overal Kumbaya voor de Europeaan ergens voet aan wal zette. Integendeel. Ook de Europeaan heeft zijn miserie gekend als lijfeigene of was slachtoffer van slavernij en mensenhandel. De Arabieren weten dat laatste maar al te goed. Bovendien heeft de wereld er nooit beter voor gestaan dan nu, ondanks de vele ellende die er nog steeds is.

Als het over Europese invloeden gaat. Vooreerst uw eigen sport, het voetbal, mijnheer Infantino. Ooh schande: ontstaan in Europa. In Engeland dan nog wel, het land met de grootste koloniale voetafdruk. En in dat Engeland in, godbetert de kostscholen, vaak elitair van aard. Denken we aan Charterhouse, Harrow of Eton. Daar ontstond het spel wanneer slaapzaal tegen slaapzaal het “dribbling game” speelde. Slaapzalen van tien jongens waarbij de volwassene waarschijnlijk minder mobiele opzichter-wachter (sorry keepers) in het doel ging staan: “the guard”. Het “elftal” was geboren.

Misschien is voetbal wel het mooiste Europese exportproduct dat de hele wereld veroverde. Ons daar ook voor verontschuldigen mijnheer Infantilo? Want ja, zoals elk voordeel zijn nadeel heeft, is dat ook bij voetbal zo. En het meest extreme nadeel komt nu net naar boven als het over het WK in Qatar gaat: geld. Veel geld. En waar veel geld mee gemoeid is, liggen de misbruiken en de wantoestanden om de hoek te kijken. Misschien daar je excuses voor aanbieden mijnheer Infantino?  

In september 2011 bezochten we met de commissie sport Qatar. Het WK voetbal was een klein jaar voordien aan hen toegewezen. Qatar moest dus op een dikke tien jaar tijd acht nieuwe stadions bouwen waarvan elk stadion minstens 40.000 zitplaatsen telt. In Brugge krijg je er op die tijd nog geen vergunning voor… De Qatarezen lieten er geen gras over groeien en vele buitenlandse bedrijven dongen mee naar lucratieve contracten. “België wil Qatar helpen bij de bouw van voetbalstadions” titelde De Morgen op 10 februari 2011. Wetende dat het een woestijnland is met nauwelijks 2,7 miljoen inwoners waaronder slechts een 330.000 echte Qatarezen een waanzinnige opdracht. Ja, ja, elke echte Qatarees kan ergens in een voetbalstadion gaan zitten, en dan zijn er nog plaatsen over. Zie je in Vlaanderen zo al 160 stadions staan? Te gek voor woorden. Bovendien maken die echte Qatarezen, mannen gehuld in lange witte gewaden met een keffiyeh op het hoofd en hun vrouwen in een alles omhullende zwarte niqab, hun handen liever niet graag vuil waardoor er een enorme stroom van gastarbeiders op gang kwam. Drie maanden werken en terug naar het land van herkomst. Op de vlucht Mumbai - het vroegere Bombay en met 20 miljoen inwoners de grootste stad van India - Doha zat ons vliegtuig vol met Indische mannen die er zouden gaan werken. Het duurde echter niet lang of heel de wereld wist in welke erbarmelijke omstandigheden er gewerkt en gewoond werd. Een moderne vorm van slavernij die in de Arabische wereld nog steeds opgeld maakt en tot de plaatselijke cultuur behoort.

De verontwaardiging die daarover in het Westen ontstond kan dus niet op begrip van de FIFA-baas rekenen. Wij westerlingen zijn hypocriet omdat we wel het Qatarees gas willen klinkt het uit zijn mond. Betalen we daar niet voor misschien? En als ik zie in welke paleizen die Qatarezen wonen, denk ik niet dat we daar te weinig voor betalen. Van onze kant zie ik dan ook niet veel uitbuiting.

Terug naar het voetbal zelf. We gingen op audiëntie bij Sjeik Tamim bin Hamad. Toen voorzitter van het Qatarees Olympisch comité, gek van sport - net als zijn vader trouwens die de Wielerronde van Qatar al in het leven had geroepen - en de man achter het WK die ook van de organisatie van de Olympische Spelen droomt. Hij studeerde o.a. aan de hierboven genoemde Harrow school en mag zich ondertussen de Emir, staatshoofd, van Qatar noemen. Hij onthulde ons niet alleen zijn plannen om voetbalstadions te bouwen, inclusief airco en met een minimale ecologische voetafdruk - een echte groene jongen zou je gedacht hebben - maar ook zijn plannen om een volwaardig elftal op poten te krijgen dat niet zou afgaan tegen de voetbalgrootmachten. Aah ja, want het thuisland speelt mee nietwaar. Probeer anders maar eens als ministaatje een selectie af te dwingen. Juist: de kortste weg naar deelname aan een groot voetbaltornooi is zelf organiseren. Snuggere jongens daar aan de Golf… Maar daarmee is er nog geen elftal gevormd…

Over dat opzet wordt minder bericht maar de sjeik ontvouwde ons zijn plannen om jong talent van over de hele wereld aan te trekken en wat is er nu eenvoudiger dan de uitverkorenen onder hen dan de Qatarese nationaliteit aan te bieden.  Plots verscheen Qatar op de shirts van het tot dan geen shirtreclame dragende FC Barcelona en kwam PSG in Qatarese handen. Ook in ons land verschenen de tentakels van het Qatarese sportbeleid. Meer bepaald in Eupen. In 2012 verscheen er aan het ondertussen wegens de zondvloed van vorig jaar leegstaande hotel Boston voor het eerst een bus met 18-jarige voetballers uit Afrika. Ze voetbalden al vijf jaar samen in Senegal, meer bepaald in de voetbalacademie van Aspire Zone Foundation uit Qatar. Nu waren ze oud genoeg om “ervaring” op te doen in Europa. Waarom Eupen? Niet alleen centraal gelegen in Europa en het lage minimumloon voor niet-EU spelers in dit land was lucratief… Bovendien bood zich een schone opportuniteit aan. De club was omzeggens failliet en na tussenkomst van oud-Standard-topman Luciano D’Onofrio werd de club in datzelfde jaar 2012 overgenomen door Aspire Zone Foundation. Er kwam ook een volledig nieuwe, Spaanse technische staf. In 2020 streek zelfs de Barcelonese  topper Adriano aan de Kehrweg neer. Het net spreidde zich verder uit. Zeven spelers van de huidige nationale ploeg van Qatar passeerden in Eupen.  

Aah ja, tot slot. Over de vele doden die vielen bij de bouw van de infrastructuur is al heel wat bericht. Maar ook de overgebleven, en niet meer direct inzetbare gastarbeiders, worden nu als beesten behandeld. Ze werden de voorbije weken met duizenden uit hun woongelegenheden gedreven om plaats te maken voor de voetbalsupporter. Ook die laatste is zwaar de les gespeld. O.a. door de FIFA: geen drank, geen ongepast zedelijk gedrag en bedekkende kledij of je moet je een ticket op één van de cruiseschepen die er voor anker liggen kunnen permitteren.  Voetbal een feest in Qatar? Straks om 17u? Niet voor mij. Ik ga naar Sint-Dymphna - Mol Rauw kijken. En nadien een lekker pintje. Eén. Fijne zondag nog.

Kris van Dijck

Dessel, 20 november 2022